σιδηρόφιλος

-η, -ο, Ν

1. (ανατ.-φυσιολ.) α) (για κυτταρικά στοιχεία) αυτός που χρωματίζεται καλά με ενώσεις σιδήρου

β) (για κύτταρα ή ιστούς) αυτός στον οποίο εναποτίθεται σίδηρος, όταν υπάρχει υπερπροσφορά τού στοιχείου αυτού

2. φρ. «σιδηρόφιλα στοιχεία»

γεωλ. τα χημικά στοιχεία που έχουν την τάση να σχηματίζουν ενώσεις ή κράματα με τον σίδηρο και το νικέλιο και τα οποία, πιθανώς, έχουν εμπλουτίσει τον πυρήνα τής Γης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σιδηρο-* + -φίλος (< φίλος)].